zondag 5 juni 2016

Gran Fondo Mont Ventoux 2016

Twee jaar terug fietste ik voor het eerst de GF Mont Ventoux.

Het was een super ervaring :

  • Kleinschalig wat synoniem staat voor 'no stress'
  • Schitterende natuur met de kale berg als absolute uitschieter... letterlijk en figuurlijk...
  • Regio die me toelaat om me volop uit te leven in mijn andere hobby : lekker eten en drinken!


Eind oktober tijdens de kalenderbespreking met de Gran Fondo Renners van Cyclo4Cancer gaf ik daarom aan deze uitdaging op de eigen agenda te plaatsen.  Andere sympathisanten beslisten ook deze reus van de Provence in hun planning op te nemen, doch opteerden - met een aansluitend verlof - voor La Cannibale.

Zo was ik ook voor de 2e Gran Fondo van het seizoen de enige vertegenwoordiger van het Cyclo4Cancer peloton.

Toch was ik er helemaal niet alleen... van bij het oprijden zag ik nogal wat Belgische nummerplaten op de parking van het hotel. En jawel : De delegatie van Granfondoteam.be zat in het zelfde hotel.

Het werd een super weekend : Ik doorkruiste de lokale dorpjes 'Bédoin, Carpentras, Beaumes de Venise, Vacqueyras, ...'. De heerlijke wijnen die de streek te bieden heeft werden geproefd en als lekker beoordeeld. Het was een moment van uitrusten aan het zwembad, lekker eten... Er werden ervaringen over diverse cyclo's met de renners uit het Granfondoteam.be uitgewisseld, ... en er was zelfs tijd om de professionele mailbox bij te werken : goed voor de gemoedsrust.

De ochtend van de Gran Fondo was het schrikken : Het onweer en het openzetten van de hemelsluizen zorgde rond 5u 's ochtends voor een bruusk ontwaken. Anderhalf uur later stelde ik tevreden vast dat enkel het natte wegdek nog naar die wolkbreuk verwees. Rond 7u15 fietste ik naar de start, waar tot mijn verwondering bleek dat mij een prioritair nummer was toebedeeld.

Na de gebruikelijke startceremonie vertrokken we rond 8u05. Al snel oordeelde ik dat ik me niet het pleuris zou fietsen, en liet het eerste peloton zijn krachten alleen verspillen. Ik had de indruk dat de aanloop anders was dan in 2014, dit werd 's avonds bij het zien van de afstand - 2km langer - bevestigd.

De klim van Bédoin naar de top wou ik rustig nemen. De rustige start bij de Gran Fondo St Tropez was me wel bevallen, en ik wou dit herhalen. Een zelfde ervaring als bij mijn deelname in 2014 wou ik bovendien zeker vermijden : toen kwam ik total loss over de finish : nu ik hier alleen was kon ik maar beter wat 'overschot' houden.

Zo kwam ik slechts na 1u38 - PR staat op 1u26 - over de top van de Ventoux, maar wel met een bijzonder goed gevoel. Dit goede gevoel kon ik tijdens de afdaling niet behouden, om de één of andere reden, kneep ik nog meer dan anders in de remmen... Na Malaucène - deze editie gelukkig geen spijkers - wel het gebruikelijke vagevuur : het tussenstuk tussen de beide Ventoux-beklimmingen is helemaal niet te onderschatten. Bij deze lus rond de berg zijn er heel wat hoogtemeters te verwerken, en dit niet steeds op een goed bollend wegdek.

Eénmaal in Sault was het toch wel met wat schrik naar de hemel kijken : de blauwe stralende hemel was inmiddels overgegaan in een dreigend donker wolkendek. Pas enkele kilometers aan het klimmen of de dikke regendruppels overvielen me, het regenjasje werd snel aangetrokken en ik fietste snel verder... tot Chalet Renard. Hier nam ik mijn tweede bevoorrading.

De afdaling naar Bédoin werd met het deels natte wegdek behoedzaam genomen, om vanuit het dorp opnieuw een eigen tempo richting de col de la Madeleine en de col de la Chaîne te ontwikkelen.

Na de 160e fietskilometer wist ik dat het zwaarste achter de rug lag en was het zo snel als mogelijk richting finish : na 7 uur fietsen kwam ik onder de finishboog door... om mijn 2e gouden cyclo-diploma van 2016 in ontvangst te nemen.

Tevreden dat ik ondanks het beperkte aantal trainingskilometers en dito conditie toch een - voor mijn mogelijkheden - goede prestatie leverde.



De digits van de rit :


Omdat beelden meer zeggen dan woorden :

Geen opmerkingen:

Een reactie posten